Mistrzowie Aikido4Life
Morihei Ueshiba
(ur. 14.12.1883 r. w Tanabe w Japonii) – O`Sensei (wielki nauczyciel), twórca Aikido, wyjątkowa postać w świecie budo, teoretyk i praktyk japońskich sztuk walki. Morihei Ueshiba poprzez Aikido otworzył nowy rozdział Budo wyznaczając nowy i niezwykle oryginalny kierunek rozwoju człowieka przez treningi sztuk walki. Jego życie było bogate w niezwykłe wydarzenia.
Rodzina Ueshiby miała głębokie korzenie klanowe. Jego pradziadek był znanym samurajem, ojciec (Yoroku Ueshiba) bogatym ziemianinem a matka (Yuki Itokawa) pochodziła z rodziny arystokratycznej. Mały Ueshiba był wątłym chłopcem wymagał dużo opieki. W obawie o jego zdrowie jego ojciec organizuje mu pierwsze treningi, żeby go wzmocnić ( pływanie, wspinanie, bieganie, dźwiganie,) a także naucza go sam podstaw sztuk walki (tai jutsu, ken jutsu). Z kolei matka dba o jego rozwój duchowy. Wpaja mu głębokie zasady religijne, uczy malarstwa, kaligrafii. W 1902 roku Ueshiba wyjeżdża do Tokio, gdzie zaczyna się doskonalić w sztuce miecza yagyu shinkage ryu u Masakatsu Nakai i ju-jutsu u Tozawy Tokusaburo. Po roku Ueshiba podupada na zdrowiu. Zachorował na beri-beri i zmuszony jest wrócić do domu w Tanabe.
W 1903 roku Morihei Ueshba zaciągnął się do wojska, a w 1904 roku bierze udział w wojnie rosyjsko-japońskiej w Mandżurii. Na wojnie wyróżniał się hartem ducha, odpornością na trudy życia żołnierskiego i umiejętnością walki bronią z osadzonym bagnetem. Po powrocie z wojny wraca ponownie do Tanabe zaczyna praktykować judo u Kiyoichi Tatagi i ju-jutsu u Nakai Masakatsu. W 1912 roku Ueshiba wraz żoną i małą córeczką wyrusza na Hokkaido, gdzie dołącza do projektu osadniczego(budowa od postaw osady Shirataki). Na Hokkaido przebywa prze 7 lat. W 1915 roku dochodzi tam do niezwykle ważnego przełomowego wydarzenia . Spotyka na swojej drodze mistrza Sokagu Takedę wybitnego nauczyciela daito ryu aikijutsu. Sokaku Takeda był prawdziwym wojownikiem, samurajem, który wywarł ogromne wrażenia na Ueshibie. Morihei zaczyna intensywnie trenować daito ryu, stając się wybitnym uczniem Sokaku Takeda (w 1917 roku uzyskuje tytuł do nauczania stylu swojego mistrza). W roku 1919 dochodzi do spotkania z Onisaburo Deguchi, liderem misyjnego ruchu duchowego Omoto. Spotkanie to stanowi przełom w filozofii życiowej Ueshiby. Deguchi staje się jego mentorem duchowym. Morihei przeprowadza się do Ayabe, aby być bliżej Deguchi i dalej praktykuje sztuki walki, doskonali się w ju-jutsu, walce mieczem i włócznią. Na początku 1920 roku dochodzi do tragedii. Umierają mu dwaj synowie trzyletni Takemori i roczny Kuniharu. W następnym roku rodzi mu się jednak trzeci syn Kisshomaru, który kiedyś, po śmierci Ueshiby przejmie po min „schedę”. Następne wydarzenia (wyjazd z Deguchi do Mongolii (1924r. ), „bliskie spotkanie ze śmiercią” przed plutonem egzekucyjnym, konfrontacja ( wygrany pojedynek) z oficerem marynarki (1925r. ) i konfrontacja z awanturniczym judoką Nishimurą powodują u Ueshiby przełom w rozumieniu zasad Aiki. Określane to jest jako Satori (oświecenie ). Ueshiba zaczyna widzieć w sztukach walki możliwość wspierania pokoju i miłości. Według niego wygrana w walce nie ma znaczenia, ważna jest harmonia z naturą i wszechświatem. Według niego „Nikt nie może mnie pokonać, bo jestem częścią wszechświata”. Na tych zasadach Ueshiba w przyszłości oparł filozofię Aikido.
W 1925 roku sztuka walki Ueshiby (aiki – budo ) zyskiwała w Japonii coraz większą popularność. Zaczął jej nauczać ważne osobistości i mistrzów innych sztuk walki. Dzięki protekcji admirała Isamu Takeshita Morihei mógł zaprezentować swoją sztukę walki na dworze cesarskim. W latach dwudziestych Ueshiba szkoli adeptów szkół wojskowych (Uniwersytet Wojskowy w Yotsuya, Akademia Marynarki Wojennej, Wojskowa Szkoła w Toyoma, Wojskowy Instytut w Nakano). W 1927 roku Morihei przeprowadza się na stałe do Tokio. W 1930 roku wizytuje Ueshibę i ogląda jego pokaz Jigoro Kano (twórca judo ). Jigoro Kano jest zauroczony technikami Morihei i określa jego styl walki jako „idealne budo”. W 1931 roku dzięki poparciu wpływowych ludzi Morihei otwiera w Tokio nowe dojo Kobukan. Do wybuchu II wojny światowej Ueshiba promuje intensywnie swoją sztukę walki w całej Japonii zyskując coraz większą popularność. W 1942 r. podejmuje decyzję o przeniesieniu się do Iwama w prefekturze Ibaraki, pozostawiając dojo Kobukan pod opieką swego syna Kisshomaru Ueshiba. W tym też roku Ueshiba zaczął nazywać swoją sztukę walki Aikido. W dniu 22.11.1945r. założona zostaje oraganizacja Aikikai którą kieruje syn Kisshomaru Ueshiba. Oficjalnie została ona zarejestrowana jako stowarzyszenie dopiero w 1948 r. Po wojnie amerykanie wprowadzili zakaz uprawiania sztuk walki, lecz Aikido dzięki naciskowi kładzionemu na filozofię pokoju mogło być nauczane i się rozwijać. Aikido zyskało w latach 50-tych w Japonii ogromną popularność. W 1967 roku Ueshiba otwiera uroczyście nowe Hombu Dojo (główne dojo aikido). Pod koniec życia Ueshiba zapragnął rozwijać aikido także poza granicami Japonii wysyłając za granicę swoich najzdolniejszych uczniów. Dzięki ich pracy, zaangażowaniu aikido rozpowszechniło się na całym świecie, będąc jedną z najbardziej popularnych japońskich sztuk walki. Morihei Ueshiba za swoje zasługi był trzykrotnie nagradzany prestiżowymi odznaczeniami państwowymi (Medal Honoru z Purpurową Wstęgą – 1960 r. , Order Wschodzącego Słońca -1964 r. , Order Świętego Skarbu – pośmiertnie, 1969 r.
Morihei Ueshiba zmarł 26.04.1969 roku w wieku 86 lat.
HIROKAZU KOBAYASHI
(ur. 14.02.1929 r. w Osace) – wybitny mistrz aikido (8 DAN), był uczniem O’Sensei Morihei Ueshiby.
W dzieciństwie był słabowitym chłopcem dlatego, żeby się wzmocnić ok. roku 1936 zaczął praktykować judo, karate i kendo. Podczas II Wojny Światowej służył jako nastolatek na lotniskowcu. Jego lot jako kamikaze nie odbył się ze względu na uszkodzenie samolotu i zatopienie jego okrętu przez amerykańską łódź podwodną. Kobayashi przeżył atak jako jeden z niewielu. Wiele dni dryfował na elementach zatopionego okrętu i został uratowany przez łódź rybacką. Po zakończeniu wojny Kobayashi wrócił do swojej rodzinnej Osaki i podjął ponownie treningi sztuk walki. Za namową swojego nauczyciela karate i z jego polecenia w 1946 roku pojechał do Tokio i rozpoczął treningi aikido najpierw u Kisshomaru Ueshiba, a później bezpośrednio u Mistrza Morihei Ueshiba. Kobayashi zafascynowany umiejętnościami Ueshiby został, aż do śmierci Mistrza, jednym z jego najbliższych uczniów (wraz z innymi powojennymi uczniami Ueshiby takimi jak: Koichi Tohei, Morihiro Saito, Seigo Yamahuchi i Shoji Nishio). W roku 1957 Hirokazu Kobayashi otwiera w swojej rodzinnej Osace dojo, które zostaje uznane przez Ueshibę za oficjalną siedzibę AIKIKAI w tym mieście. O niesamowitym talencie i pracy na niwie aikido Kobayashi świadczą jego szybkie promocje na stopnie mistrzowskie, które otrzymywał od O`Sensei. Pierwszy dan Kobayashi zdobył w 1954 roku, tytuł shihana otrzymał w 1962 roku, a 8 danem został uhonorowany w 1964 roku ( miał wtedy 35 lat).
Na życzenie Ueshiby Kobayashi nauczał aikido także poza Japonią. W 1969 odwiedził Europę i prowadził staże w Rzymie, w Genewie i w Paryżu. Tamten moment sprawił, że Kobayashi prowadził co roku zgrupowania we Włoszech, Francji, Niemczech, Belgii, Holadii i Szwajcarii. Najwybitniejszymi uczniami mistrza Kobayashi okazali się być Mistrz Giampietro Savegnago z Włoch i Mistrz Andre Cognard z Francji. Kobayashi prowadził też seminaria aikido i pokazy na całym świecie, między innymi na Hawajach, obu Amerykach w Australii i w Afryce. W 1997 roku Kobayashi gwałtownie podupadł na zdrowiu. Stwierdzono u niego ukrytą, wrodzoną wadę serca i bardzo zły stan układu odpornościowego. Przeczuwając swoją śmierć Mistrz Kobayashi napisał list pożegnalny, który był odczytywany w wielu dojo na całym świecie.
Mistrz umarł 28.08.1998 roku.
Giampietro Savegnago 8 DAN
urodził się w 01.11.1953 roku w Cornedo we Włoszech.
Swoją przygodę ze sztukami walki zaczynał od kendo, judo i karate w wieku 16 lat. W 1971 roku rozpoczął treningi Aikido u mistrza G. Fillipini w Mediolanie. W 1973 roku poznaje w Mediolanie Shihana Hirokazu Kobayashi. Jego Aikido tak bardzo zafascynowało Maestro, że uczestniczył w ponad 300 europejskich stażach Mistrza w Europie. Po pierwszym wyjeździe do Japonii zaczął podróżować co roku do kraju kwitnącej wiśni na kilka miesięcy, by doskonalić swoje umiejętności pod okiem Hirokazu Kobayashi. Był uczniem Kobayashi przez ostanie 25 lat jego życia. Giampietro Savegnago nauczał aikido we Włoszech, w Niemczech, we Francji, na Węgrzech oraz w Polsce. Pierwszy staż w Polsce prowadził w 1984 roku w Szczecinie. Od tamtej pory regularnie przyjeżdżał do naszego kraju, w tym do Lublina.
W 2000 roku uległ poważnemu wypadkowi motocyklowemu, w którym stracił nogę. W szpitalu przeszedł kilkanaście transfuzji krwi. Do treningów wrócił po kilkumiesięcznej rehabilitacji. Geniusz Mistrza pozwolił mu przezwyciężyć trudności związane z protezą. Postronni obserwatorzy nie byli w stanie zauważyć, że Maestro ćwiczy w protezie. Przez lata ćwiczeń udoskonalił stabilność, pracę bioder i relaks ramion. Savegnago miał rzadko spotykane wyczucie dystansu, czasu i szybkości i przede wszystkim charakter „lwa” przy jednoczesnym ujmującym sposobie bycia. Mistrz Savegnago wywarł ogromny, nieoceniony wpływ na wszystkich aikidoków w Polsce uprawiających styl Kobayashi Ryu. Przez ostanie lata życia zmagała się z nieuleczalną chorobą nowotworową – szpiczakiem mnogim.
Odszedł od nas w 2013 roku, jednak jego nauczanie nadal jest żywe.
Antonio Albanese 7 DAN
(ur. 02.05.1963r. w Valdagno) – włoski mistrz aikido.
Zawodowo jest projektantem wnętrz lecz od wielu lat jego pasją jest aikido.
Z aikido zetknął się pierwszy raz w 1979 roku , kiedy na swojej drodze spotyka w dojo Valdagno 3 wielkich mistrzów Hirokazu Kobayashi, Giampietro Savegnago i Andre ’Cognard. W 1983 rozpoczyna regularną praktykę aikido u boku Mistrza Giampietro Savegnago. Przez następne 15 lat bierze wraz z innymi uczniami (Cognard, Riondet, Mann, Rohrmann, Gonzato) aktywny udział w stażach z mistrzem Kirokazu Kobayashi Hanshi (do jego śmierci w 1998 roku).
Podąża też cały czas za Maestro Savegnago, który naucza aikido w Polsce, Niemczech na Węgrach.
Uczestniczy też w stażach z innymi mistrzami japońskimi takimi jak: Tamura, Yamada, Kenjiro Yoshigasaki, Toshiro Tsuga, Kenzo Egami, Kimura, Yabuchi.
Za przyzwoleniem i zgodą Mistrza Kobayashi w 1990 roku otworzył w Cerada „WA GO DOJO, w którym rozpoczyna pracę nad rozpowszechnianiem aikido. Uczy aikido w Północnych Włoszech (Miediolan, Genua, Verese) a także w Niemczech, na Węgrzech, Meksyku, Turcji, Maroko, Baku, Azerbejdżanie oraz w Polsce. Jest współtwórcą AIAKR (MIĘDZYNARODOWE STOWARZYSZENIE AIKIDO RYU KOBAYASHI) i zostaje dyrektorem technicznym tej organizacji we Włoszech.
Krótko przed śmiercią Mistrz Giampietro Savegnago nadaje Antonio Albanese 7 dan aikido i przekazuje na jego ręce oryginalny pergamin wykonany przez O`Sensie Ueshiba (przekazany Kobayashi i poźniej Savegnago).
W roku 2008 Albanese nawiązuje w Polsce ścisłą, owocną współpracę z Marcinem Velinov Sensei. Współpraca między aikidokami z Włoch i Polski rozwija się szczególnie po śmierci Maestro Savegnago (2013 rok). Śp. Giampietro Savegnago tuż przed śmiercią , w ramach pewnego rodzaju testamentu, nakazał Mistrzom Marcin Velinov i Antonio Albanese kooperację polsko-włoską w celu rozwijania aikido.
Marcin Velinov 6 DAN
(ur, 1971r, w Lublinie) – polski mistrz Aikido.
Posiada obecnie mistrzowski stopień 6 dan aikido, który otrzymał z rąk Mistrza Giampietro Savegnago w 2013 roku. Przygodę z aikido rozpoczął w wieku 14 lat w Lublinie. Wcześniej trenował pływanie i judo. Od 1995 roku prowadzi własną Szkołę Aikido Kobayashi Ryu, najpierw w Chełmie, a później w Warszawie.
Szerzej opinii publicznej znany jest jako dubler Stevena Seagala w dwóch jego filmach „Cudzoziemiec” i „Wpół do Śmierci”. Zagrał również w kilku produkcjach epizodyczne role np. w polskim filmie „Uwikłanie” i “Furioza”.
Jest też kaskaderem, producentem filmowym i choreografem scen walki w filmach. Marcin Velinov jest specjalistą ds. marketingu i public relations, twórcą autorskiego projektu z zakresu „negocjacji japońskich”.
Jest znanym społecznikiem, twórcą społecznej kampanii – KREWNICY, największej w historii TVP społecznej kampanii, która promuje honorowe krwiodawstwo, transplantologię i zdrowy styl życia. Prowadzi też :Światową Fundację Promocji Krwiodawstwa”, „Europejską Fundację Honorowych Dawców Krwi” oraz „Association Blood for Life” w Szwajcarii w Zurichu.
W ciągu ponad 25 lat zaangażowania w kampanię Krewniacy zorganizował i zainicjował kilka tysięcy zbiórek krwi w Polsce i za granicą. Sprawił, że w kampanię Krewniacy zaangażowało się czynnie ponad 100 znanych gwiazd telewizyjnych, filmowych oraz sportu.
Przez lata działalności charytatywnej stworzył takie akcje jak: motOKrewniacy, I am Krewki, Obdaruj Sobą Innych, Daj Życie Po Życiu, Karty In Case of Emergency, Honorowe Krwinki, Krewniacy Dzieciom.
Mirosław Przybylski 5 DAN
(ur. 02.06.1963r.) jest absolwentem geografii na UMCS w Lublinie.
Sztukami walki zainteresował się na początku lat 80-tych. W latach 1982-1985 trenował taekwondo WTF w AZS UMCS. Następnie w 1985 roku wraz z powstaniem pierwszej sekcji aikido w Lublinie przy AZS UMCS rozpoczął swoją przygodę z tą sztuką walki trwającą do dzisiaj. Początkowo ćwiczył aikido w głównym nurcie Aikikai, później w 1987 roku zaczął uprawiać styl Kobayashi Ryu, którego propagatorami w Europie byli wówczas Giampietro Savegnago i Andre Cognard, a w Polsce Jacek Wysocki.
Wraz z kolegą Jerzym Gorzeniem w 1987 roku w Nowym targu uczestniczył w pierwszym kursie instruktorów aikido. Posiada bogate doświadczenie jako instruktor rekreacji ruchowej ze specjalnością aikido (uprawnienia UKFiT).
W połowie lata 90-tych zaangażował się w pomoc Marcinowi Velinov w propagowaniu aikido w Chełmie.
W latach 1997-2000 prowadził własną szkołę aikido w Łęcznej. Przez wiele lat trenował w Lubelskiej Akademii Aikido i współpracował z sensei Ireneuszem Kołodziejakiem, prowadząc między innymi treningi w Chełmie.
Uczestnik wielu staży i obozów aikido w Polsce i za granicą prowadzonymi między innymi przez: Giampietro Savegnago (8 dan), Andre Cognard (8 dan), Jacek Wysocki (8 dan), Abdelghani Ghiatt (8 dan), Paolo Salvadego (8 dan), Antonio Albanese (7 dan), Hirotoshi Yabuuchi (7 dan), Aldo Gonzato (7 dan), Patricia Hendricks (7 dan). Pogłębiał swoją wiedzę z zakresu innych sztuk walki biorąc udział w seminariach prowadzonych przez wybitnych mistrzów, miedzy innymi Silvano Rovigatti (Ju Jitsu), Johnny Bernaschewice (Chi Ryu Aiki – Ju Jitsu), Antonio Garcia (Ju-jutsu Hakko Den Shin-ryu), Valentyn Babitsyn (Sistema), Andrzej Puchniarski (Taekwondo). Od wielu lat pasjonuje się i intensywnie trenuje boks olimpijski.
Interesuje się japońskim masażem Shiatsu (masaż punktowy) a także refleksologią. Jego pasją jest też gra na gitarze.
Od 2015 roku prowadzi własną szkołę Aikido4Life w Lubline według przekazu Mistrza Hirokazu Kobayashi.
Pierwszy stopień mistrzowski aikido otrzymał w 1997 roku. Obecnie posiada 5 DAN aikido.
Szymon Przybylski 2 DAN
(ur. 08.09.1997r. ) – obecnie najmłodszy mistrz aikido w Dojo Aikido4Life.
Ukończył na Wydziale Prawa UMCS kierunek prawno – biznesowy. Związany jest z aikido i ze sportem od dziecka. Przed aikido uczęszczał do klasy sportowej, gdzie trenował koszykówkę. Regularne treningi aikido rozpoczął w wieku 11 lat i od razu trenował z osobami dorosłymi. Oprócz wieloletnich treningów w dojo Szymon Przybylski podnosił dodatkowo swoje umiejętności uczestnicząc w wielu obozach i stażach aikido (w tym międzynarodowych). Z takich wydarzeń warto wymienić staż ze śp. Maestro Giampietro Savegnago w Lublinie w 2010 roku. Szymon Przybylski angażował się też w promowanie aikido biorąc udział w wielu pokazach aikido i festiwalach sztuk walki (np. Międzynarodowy Festiwal Sztuk Walki w Centrum Spotkania Kultur w Lublinie w 2017 roku).
W 2019 roku ukończył kurs instruktorów samoobrony (aikido) i zyskał uprawnienia do prowadzenia zajęć aikido z dziećmi i dorosłymi. W tym też roku zaczął pomagać jako instruktor w prowadzeniu zajęć w naszym Dojo Aikido4Life Lublin. W 2020 roku zdał swój pierwszy egzamin mistrzowski na I DAN aikido (SHODAN), natomiast w 2023 roku na międzynarodowym stażu aikido w Lublinie z Antonio Albanese Shihan uzyskał stopień II Dan (NIDAN).
Paweł Zieliński – 1 DAN
(ur. 14.01.1971 r.) – z wykształcenia geograf, a właściwie geomorfolog.
Na co dzień pracownik naukowo-dydaktyczny w Instytucie Nauk o Ziemi i Środowisku UMCS. Zawodowo zajmuje się zmianami środowiska u schyłku ostatniego zlodowacenia, a także prowadzi zajęcia na kierunkach geografia, geografia woskowa i zarządzanie kryzysowe oraz turystyka i rekreacja, gdzie w szczególności może realizować swoje pasje związane z aikido i bogatą aktywnością turystyczną.
Przygodę z aikido rozpoczął, będąc w podstawówce 1985 r., w sekcji założonej przez Jacka Wysockiego, a następnie u Czesława Poczykowskiego. Jednak po 3. latach zew gór, mórz i jezior porwał go na 29 lat w podróż. W 2016 r. wrócił do treningów w dojo Super Aikido i tutaj szlifuje swoje umiejętności pod okiem senseia Mirosława Przybylskiego 5 DAN oraz na licznych stażach, m.in. u AndreCognarda, Antoniego Albanese czy Abdelganiego Ghiatta.
Od 2018 r. popularyzuje aikido wśród młodzieży szkolnej i studentów na corocznym wydarzeniu Dzień Ziemi UMCS.
W 2020 r. uzyskał certyfikat instruktora aikido, a pas mistrzowski SHODAN otrzymał z rąk senseia Mirosława Przybylskiego w czerwcu 2022 r.
W wolnym czasie oddaje się licznym pasjom turystycznym. Ostatnio, szczególną sympatią obdarzył pływanie na canoe na polskich rzekach i fińskich jeziorach. Nie zaniedbuje także pasji kajakarskiej, żeglarskiej i górskiej. Zainteresowania przekuł w liczne umiejętności, które z przyjemnością przekazuje m.in. studentom na zajęciach praktycznych.
Między podróżami amatorsko skręca sushi, które nie raz degustowali ćwiczący w naszym dojo, śpiewa i gra na gitarze i harmonijce – szczególnie piosenkę turystyczną i żeglarską.
Oprócz instruktora aikido jest instruktorem kajakarstwa, żeglarstwa, przewodnikiem beskidzkim i ma patent jachtowego sternika morskiego.
W Dojo Aikido4Life Lublin pomaga w prowadzeniu treningów w grupach dziecięcych i dorosłych.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.